İki Adam

İki adam trende yolculuk ediyormuş. Biri uyuyormuş diğeri uyanıyormuş. Uyanan adam uyanırken çok ses çıkardığından uyuyan adamı rahatsız edip uyandırmış. Uyuyan adam uyandığında, uyanan adama kötü kötü bakmış önce. Sonra etrafına bakınca sesi bilerek çıkardığını onu bilerek uyandırdığını anlamış. Kızgınlığı daha da artmış ona karşı.
Kendi yerine karar veriliyormuş duygusuna kapılmış. Tam adamı azarlayacak içeri kondüktör girmiş. Bilet kontrol diye seslenmiş. Kompartman da bulunan diğer üç kişi biletlerini göstermişler. Sıra ikisine geldiğinde kondüktör çıkıp gitmiş. Uyandırılan adam tam arkasından seslenecek uyandıran adam eliyle işaret ederek susmasını söylemiş. Uyandırılan adam tam neler olduğunu soracak uyandıran adam koluna girip onu kompartmandan çıkarmış.
Uyanan adam şunu fark etmiş kendileri dışarı çıkarken de diğer yolcular onlara hiç bakmıyorlarmış sanki yoklarmış gibi. Tam bunun da nedenini soracakken kendini hızla giden trenin kapısında bulmuş.
Uyandıran adam tanıdık bir ses tonuyla konuşmaya başlamış: bizim inme vaktimiz geldi hadi inelim” diyerek uyandırdığı adama kapıyı işaret etmiş. Uyandırılan adam şaşkınlık içinde kapıyı açmış tam bu delilik diyecekken yanındaki adam trenden inmiş.
Gözleri faltaşı gibi açılan adam ona hiçbir şey olmadığını görünce tüm gücünü toplayıp adımını atmış. Ayağı toprağa değdiğinde kendisini uyandıran adama dönerek tam konuşmaya başlayacakmış ki hareket etmeyen eski treni görünce bundan vazgeçmiş. Yolcular koltuklarında oturmakta onlar yol almaktaymış.